Μηροκήλη
Η μηροκήλη είναι ένα είδος κήλης η οποία εμφανίζεται κοντά στη βουβωνική περιοχή και συγκεκριμένα κάτω από τον βουβωνικό σύνδεσμο. Η κήλη αυτή είναι αποτέλεσμα πρόπτωσης ενδοκοιλιακού περιεχομένου δια μέσω του μηριαίου δακτυλίου. Ως εκ τούτου, παρατηρείται ένα εξόγκωμα στο κάτω μέρος της βουβωνικής περιοχής, στην ένωση της κοιλιάς με τον μηρό.
Πρόκειται για μια όχι συχνή μορφή κήλης, η οποία εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα στον γυναικείο πληθυσμό. Συγκεκριμένα, είναι πιο συχνή στις παχύσαρκες ή πολύτοκες γυναίκες παρά στους άνδρες, ενώ το εύρος της συνήθως δεν ξεπερνάει το 1 εκατοστό, γεγονός που την καθιστά δυσδιάκριτη.
Αποτελεί όμως ταυτόχρονα και μια από τις πιο επικίνδυνες κήλες, λόγω του αυξημένου κινδύνου περίσφιξης. Η κήλη αυτή παρουσιάζει τα μεγαλύτερα ποσοστά περίσφιξης, αγγίζοντας το 20% (σε αντίθεση με την βουβωνοκήλη που το ποσοστό κυμαίνεται στο 1-3%). Αν και συνηθέστερα είναι μονόπλευρη, σε σπάνιες περιπτώσεις η μηροκήλη μπορεί να εμφανιστεί αμφότερα των μηρών.
Προδιαθεσικοί παράγοντες εμφάνισης μηροκήλης
Η σπάνια αυτή μορφή κήλης, η μηροκήλη, εμφανίζεται όταν ένα εσωτερικό κοιλιακό όργανο, συνηθέστερα έντερο, προβάλλει προς τα έξω, μέσα από τον μηριαίο δακτύλιο. Στους παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της μηροκήλης περιλαμβάνονται:
- Η παχυσαρκία
- Ο μεγάλος αριθμός κυήσεων
- Οι χρόνιες διαταραχές όπως η δυσκοιλιότητα
- Η μεταφορά μεγάλου φορτίου
- Ο χρόνιος βήχας
- Η αποφρακτική ούρηση
Συμπτώματα μηροκήλης
Σε αρχικό στάδιο, η εμφάνιση της μηροκήλης γίνεται αντιληπτή ως μια ήπια διόγκωση, η οποία προοδευτικά γίνεται εμφανέστερη σε όρθια θέση αλλά και κατά την διάρκεια της σωματικής άσκησης. Ωστόσο, εάν πρόκειται για μικρή ή μέτρια κήλη το πιθανότερο είναι ότι δεν θα υπάρχουν εμφανή συμπτώματα και ο ασθενής δεν θα παρατηρήσει κάποια διόγκωση στην περιοχή.
Το χαρακτηριστικότερο σύμπτωμα της μηροκήλης είναι ο καυστικός πόνος, ο οποίος γίνεται εντονότερος όταν ασκείται αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση ,όπως κατά τη διάρκεια σωματικής άσκησης.
Σε περίπτωση περισφιγμένης μηροκήλης οι ασθενείς παρατηρούν συμπτώματα όπως:
- Ναυτία
- Εμετό
- Επώδυνη διόγκωση στην άνω περιοχή του μηρού
- Πυρετό
- Αναστολή της αποβολής των κοπράνων
Λόγω των ήπιων συμπτωμάτων που παρουσιάζει σε αρχικό στάδιο η μηροκήλη, οι περισσότεροι ασθενείς απευθύνονται σε έναν ειδικό όταν ήδη έχουν φτάσει στο στάδιο της περίσφιξης. Η περισφιγμένη κήλη αποτελεί μια επείγουσα κατάσταση που απαιτεί επείγουσα επέμβαση λόγω του κινδύνου νέκρωσης του οργάνου που βρίσκεται μέσα στον κηλικό σάκο.
Μηροκήλη – Χειρουργική αντιμετώπιση
Η μόνη θεραπευτική αντιμετώπιση της μηροκήλης είναι η χειρουργική αποκατάσταση. Η μηροκήλη μπορεί να αντιμετωπιστεί με ανοιχτή επέμβαση η προτιμότερα με ελάχιστα επεμβατικές μεθόδους (λαπαροσκοπικά)
Ανοιχτή χειρουργική αποκατάσταση (τεχνική TIPP)
H ανοικτή επέμβαση διενεργείται με μια μικρή τομή στον μηριαίο δακτύλιο. Αφού γίνει η αποκατάσταση του δακτυλίου τοποθετείται ένα μικρό πλέγμα για να ενισχυθεί η ανατομία της περιοχής. Δεν απαιτείται η παραμονή του ασθενούς στο νοσοκομείο μετά την επέμβαση. Η διαδικασία αποκατάστασης και η επιστροφή στην καθημερινότητα διαρκεί ωστόσο περισσότερο σε σχέση με τις ενδοσκοπικές μεθόδους
Λαπαροσκοπική αποκατάσταση (TAPP ή TEP/eTEP)
Η αποκατάσταση της κήλης και η τοποθέτηση του πλέγματος γίνεται μέσω 3 τομών μεγέθους 5-12 χιλιοστών εκάστη. Το πλέγμα δεν τοποθετείται ούτε πάνω από το κοιλιακό τοίχωμα (κάτω από το δέρμα), ούτε μέσα στην κοιλιά (όπου το πλέγμα έρχεται σε επαφή με το έντερο), αλλά ανάμεσα στα κοιλιακά τοιχώματα, κάτω από τους μύες. Το πλέγμα μπαίνει σε μία θέση, η οποία προστατεύει πλήρως, σαν φάκελος, το πλέγμα. Λόγω της θέσης του, το πλέγμα στις λαπαροσκοπικές τεχνικές δεν κολλάει στο έντερο και τα ενδοκοιλιακά σπλάγχνα, με αποτέλεσμα να μην δημιουργούνται συμφύσεις και επικίνδυνες επιπλοκές διάβρωσης και συριγγίων, αλλά αντίθετα βρίσκεται προστατευμένο σε μία πολύ πιο φυσιολογική θέση. Με την συγκεκριμένη τεχνική, η πιθανότητα λοίμωξης του πλέγματος περιορίζεται δραματικά.
Η διάρκεια νοσηλείας είναι 1 νύχτα και η επάνοδος στην καθημερινότητα είναι ταχύτατη, μέσα στις επόμενες 2-3 ημέρες, ενώ η πλήρης επαναφορά σε όλες τις δραστηριότητες επιτυγχάνεται σε 15-20 ημέρες ανάλογα με το είδος και την βαρύτητα της κήλης που αποκαταστάθηκε.
Τα πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής τεχνικής είναι:
- Ελάχιστα επεμβατική και τραυματική μέθοδος
- Αναίμακτη μέθοδος με σχεδόν ανύπαρκτες τομές
- Ελαχιστοποιείται ο χρόνος νοσηλείας του ασθενούς
- Εξασφαλίζεται η άριστη χειρουργική ακρίβεια
- Ταχεία ανάρρωση του ασθενούς
- Ελαχιστοποιείται η πιθανότητα υποτροπής και δημιουργία συμφύσεων
